Τον πολιτικό Μάρκο Τσαρλαμπά, τον φέρνουν σαν έξυπνο άνθρωπο, εξυπηρετικό και με πολύ χιούμορ, αλλά «βαρεμένον» για τα καλά απ’ το μικρόβιο της πολιτικής. Το κόλλησε γύρω στα εικοσιπέντε του, όταν εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής Λευκάδος με τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου το 1923. Ξαναβγήκε ακόμη τρείς φορές μέχρι το 1933 και ύστερα τίποτα.
Μικροί-μεγάλοι, μια ζωή υποψήφιο βουλευτή τον θυμόντανε. Δεν τό ‘βαζε όμως κάτω. Γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 1950, είχαν δεν είχαν προκηρυχθεί καλά-καλά εκλογές, κι έτρεξε να κάνει τις «βαρυσήμαντες» δηλώσεις του: «Θα διεκδικούσε σθεναρά την έδρα της Λευκάδος γι’ άλλη μια φορά. Ο λαός της Λευκάδος θα τον στήριζε με την αγάπη του ….». Και ο «νικηφόρος αυτή τη φορά», (έτσι τον αποκάλεσε) προεκλογικός του αγώνας ξεκινούσε, μαζί και τα τρεξίματα των κομματαρχών του ανά την Λευκάδα για ψήφους.
Την περιοχή Μεγανησίου την ανάλαβε, ποιος άλλος, ο Πάνος ο Γαρμπής, ο γνωστός Φούρνος (Παναγιώτης Φιλίππου Δάγλας), από παιδί οπαδός και άτυπα ακόλουθός του. Άνθρωπος καπάτσος* και καταφερτζής, αφού σιγουράρισε τους συνήθεις δικούς τους ψήφους, έριξε όλη του την προσοχή στους «αιωρούμενους» κι αναποφάσιστους. Για να κερδίσει κάποιους απ’ αυτούς, έπλασε ένα κλίμα ευφορίας γύρω απ’ τ’ όνομα του ανθρώπου που υποστήριζε και σε δρόμους, γειτονιές και μαγαζιά, έφκιανε πηγαδάκια* και με το γνωστό του μπρίο* και λέγειν, τον παρουσίαζε ως αδιαφιλονίκητο νικητή των εκλογών.
Στο ίδιο μήκος κινούμενος, μάζεψε όσους οπαδούς είχε και δεν είχε και τους παράταξε κάτω στο Βαθύ, να υποδεχθούνε τον πολιτευτή, την ημέρα του ερχομού του απ’ την Λευκάδα με την Ειρήνη*, για ομιλίες στα χωριά μας. Πρωτοτυπία του και μάλιστα εντυπωσιακή για τότε στο νησί, ήταν τα πλακάτ και τα πανό που τους έβαλε να κρατούν. Δεν έμεινε πιτσιρικάς ή περίεργος που να μην αναμίχθηκε μαζί τους, να τα δει και να τα περιεργαστεί από κοντά, με αποτέλεσμα η συγκέντρωση να πάρει μπούγιο*.
Την ώρα της αποβίβασής του, τα καλωσορίσματα και οι επευφημίες όσων τον περίμεναν, (του πλήθους όπως αρέσει καλλίτερα στους πολιτικούς να λένε), ακούστηκαν ως το Κατωμέρι.
Πρόσχαρος αυτός, με τον αέρα του «ήδη» εκλεγμένου βουλευτή, χαιρέτησε εγκάρδια τους παλιούς πολιτικούς φίλους του κι ακόμη πιο εγκάρδια όσους καινούργιους του παρουσίασαν, καθώς και κάθε παρευρισκόμενο για δουλειά του εκεί ή περαστικό.
Στον Πανούρο βέβαια, τύπο που άρεσε το καλαμπούρι, δε πήρε και πολύ ν’ αυτοδιοριστεί φωτογράφος της υποδοχής και με μια φωτογραφική μηχανή που ως διά μαγείας ευρέθηκε στα χέρια του, άρχισε ν’ απαθανατίζει με στιλ επαγγελματία, κάθε χαιρετισμό ή κίνηση, χωρίς ουδεμία τσιγκουνιά στο φιλμ. (Θα μου πεις, μήπως είχε και φιλμ μέσα η μηχανή για να το τσιγκουνευτεί;)
Άνθρωπος όμως όπως είπαμε ο πολιτευτής έξυπνος, αλλά και με χιούμορ, κάποια στιγμή, σαν έμεινε με τους πολύ δικούς του τριγύρω, αποτίμησε την όλη υποδοχή που του επεφύλαξαν, μ’ εκείνη την αλησμόνητη πλέον στο Μεγανήσι φράση του:
Ντόρος πολύς, ψήφοι ΤΙΠΟΤΑ.
Σημείωση
Ο Μάρκος ο Τσαρλαμπάς εκλέχτηκε βουλευτής:
Πρώτη φορά το 1923 (16-12-1923/30-9-1925) στην Δ ‘ Εθνοσυνέλευση, με τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου,
δεύτερη φορά (07-12-26/09-7-28), με το Αγροτικό Κόμμα,
τρίτη φορά (19-8-1928/18-8-1932) με το Κόμμα των Φιλελευθέρων και
τέταρτη φορά (25-9-1932/24-11-1933) πάλι με το Κόμμα των Φιλελευθέρων.
Τις πληροφορίες επήρα τηλεφωνικώς από την Βουλή των Ελλήνων.
Μου τις έδωσε ο κύριος Κολοκοντές στο τηλέφωνο 210 370 7617 τον Απρίλη (περίπου) του 2008.
Γλωσσάρι
Καπάτσος = αυτός που τα βγάζει πέρα με την εξυπνάδα ή και την πονηριά του.
Πηγαδάκια= εδώ κύκλοι συζητήσεων.
Μπρίο= ζωντάνια, ζωηρότητα.
Ειρήνη= Το καΐκι που έκανε τη συγκοινωνία Βαθύ – Λευκάδα, για πολλά-πολλά χρόνια.
Μπούγιο= κάτι το εμφανισιακά ογκώδες.